Back to basic
26 jan. 2015
🇬🇭
vanuit Ghana
Lieve allemaal,
Afgelopen week hebben we een kort weekje gehad bij het weeshuis in Suluya. We begonnen de dagen eerst weer met lesgeven. We hadden de kinderen gesplitst in twee groepen op leeftijd. Zo konden we
beter de kleintjes bereiken. Nog steeds lette de helft natuurlijk niet op, maar toch merk ik dat ik zeker wel iets leer aan sommige kinderen. Dus dat geeft toch wel een goed gevoel.
We hebben ook met ze gevoetbald in de brandende zon op onze teenslippers. Maar dat maakte niks uit, het was een geniet momentje en dat is het belangrijkste. Tijdens het inkleuren van de kleurplaten
die we uitgedeeld hadden waren de kinderen zo zoet, het tegenovergestelde van wat ze normaal zijn; druk en chaotisch!!!!!
Het weekend begon al snel.Vrijdag ochtendvertrokken Liz en ik naar Bolgatanga om daar de bus te pakken naar Wa. Het bleek alleen dat de bus die ochtend al
vertrokken was dus konden we weer terug naar huis. In de avond zijn we weer terug gegaan om daar te slapen om de volgende ochtendom 05:00 uurwel de bus te
kunnen pakken naar Wa. Het was een busreis van 10 uur en daarna moesten we nog naar Wechiau om daar te slapen om de volgende ochtend een rivier safari te doen. We hebben dus meer gereisd dan
daadwerkelijk gedaan maar het was het wel waard. Het is leuk om andere dingen te zien en mee te maken. Het ergens anders zijn is al een avontuur. Je kan je ook niet voorstellen hoe vies je hier al
wel niet wordt van alleen in een bus zitten, dus wilde we die avond wel douche. Maar niet in dat vieze, enge, vervallen hokje. Dus gewoon naakt op een plateau, onder de sterrenhemel, in de
grasvlakte, omringt door hutjes, met gezelschap van een vos, je emmer water over je heen gooien, nog een dansje om droog te worden en tadaa wij 'voelde' ons weer schoon!
De volgende ochtend stapte we al vroeg in de wiebel kano en vaarde we een stuk over de black volta rivier waar we nog een stukje rug van twee nijlpaarden hebben gezien. En toen begonnen we weer aan
onze terugreis. Nu via Tamale in plaats van Bolgatanga. Het scheelde zowat de helft, dit kwam door de betere wegen. Wel moesten we in Tamale heel lang wachten op een trotro naar huis. Ze kennen
hier geen tijden van vertrek en pas als die voller dan vol is gaat hij rijden. Soms heb je geluk en hoef je maar 30 minuten te wachten en soms valt het tegen zoals gisteren en zit je 3 uur te
wachten.Om 1 uurs'nachts waren we dan ook weer veilig terug in ons plaatsje Wulugu!
De afgelopen week besefte ik echt even hoe goed ik het wel niet in Nederland heb. In Nederland hoef je de kraan maar open te draaien en er komt water uit, hier moet je het kopen in zakjes. In
Nederland zet je de douchekop aan en je hebt al water over je hoofd heen, hier moet je het eerst uit een put pompen om het vervolgens in een emmer water over je heen te gooien. In Nederland kan je
normaal zitten op een wc, hier moet je boven een gat hangen. Oftewel back to basic!
Liefs Sascha
Rollercoaster
18 jan. 2015
🇬🇳
vanuit Guinea
Lieve allemaal,
Ook week 2 zit er alweer op. Je leeft hier echt met de dag. Elke dag is weer anders, geen één dag is hetzelfde kwa gevoel. Het is net alsof ik op 4 januari en rollercoaster ben ingestapt en
er23 maartpas weer uit (kan) stappen.
We zijn deze week elke dag een aantal uurtjes naar het weeshuis geweest. Ze zijn altijd dol enthousiast als wij weer komen en vooral als ze mee mogen met ons in de motorbak naar het schooltje toe.
We beginnen altijd met een eigen gemaakt liedje/dansje. Ze vinden het helemaal geweldig en kunnen hem zelfs al bijna zonder ons. Daarna geven we rekenen en Engels. We beginnen meestal met lesgeven
aan 5 kinderen die opletten en het eindigt met 2. De rest speelt met takjes en steentjes of loopt in en uit.
Ik heb een hele koffer mee met allemaal spulletjes erin voor de kinderen. Vanaf volgende week gaan we af en toe wat meenemen voor ze. Dat maakt het ook wat leuker voor ons, iets gevarieerder dan
alleen maar lesgeven aan weinig kinderen die opletten. De kinderen zullen er ook zeker blij mee zijn, dat weet ik zeker.
We hebben Alice (verzorgster) gelukkig nu wel gezien bij het weeshuis. Ze geeft de kinderen eten. Dat was wel een hele geruststelling. Ze kregen vrijdag ook schone kleren die de vrijwilliger voor
dat wij er waren heeft meegenomen voor ze. Vorige week vrijdag was gewoon echt een enorme shock. Gelukkig zijn we al ietsjes meer gewend maar het blijft echt heel erg zwaar.
Gisteren zijn we naar Paga geweest waar we de krokodillen pond hebben bezocht. En ja ik heb er eentje aangeraakt en op eentje gezeten. Wel nadat ik mijzelf veel moed had ingepraat. Daarna zijn we
naar een slavenkamp geweest. Dit was ongeveer 45 minuutjes lopen ervandaan en pal in de zon, maar het was de moeite waard. We hebben onder andere gezien waar ze verbleven en gestraft werden. Ook
was er een heilige steen waar ze een demonstratie gaven van drummen met stenen. Ook wij mochten dit proberen. Het was leuk om te doen. Niet helemaal zoals het hoort maar we hebben ons best gedaan.
Vandaag zijn we naar Sirigu geweest waar we gezien hebben hoe ze potten maken en allerlei andere spullen met versiersels.
En oja aan huisdieren hier geen gebrek. We verblijven hier niet alleen met ons gastgezin maar we leven in de binnenplaats ook met muizen, kakkerlakken, salamanders en een vleermuis. Vooral in de
avond laten zij zich goed zien. Naar de wc gaan doe je nooit alleen, er zitten altijd kakkerlakken met je mee te genieten. De muis (gekke gerrie) en de salamander hebben zelfs al een aantal keer
ons slaapkamer bezocht. Ik praat er nu wel luchtig over maar je kan wel raden dat ik al behoorlijk wat heb lopen gillen haha.
Deze week was een schommeling van emoties. Maar ik kan het, ik wil het en ik doe het!
Liefs Sascha
Eerste week
10 jan. 2015
🇬🇭
vanuit Ghana
Lieve allemaal,
Mijn eerste week in Ghana is al bijna om. In zo'n korte tijd al veel meegemaakt en gezien. Ik zal het in het kort even vertellen en bij het begin beginnen.
De vlucht was goed gegaan. Met mijn koffers op een kar liep ik naar buiten. Eenmaal buiten voelde ik mij net een bekende Nederlander. Aan beide kanten stonden hekken met daarachter allemaal
Ghanezen mensen, ik voelde me behoorlijk bekeken.
Onderweg was er veel verkeer en getoeter. Het verkeer in Ghana is 1 grote chaos. Zodra het verkeer daar ook al maar bijna stilstaat lopen er Ghanezen met manden op hun hoofd langs en tussen het
verkeer door om spullen te verkopen.
Van de nog gewone geasfalteerde weg kwamen we op een zandweg met allemaal kuilen en heuvels. Het was ook nog eens pikdonker. Best wel een beetje eng vond ik het. Ik dacht echt waar gaan we heen,
waar beland ik. Na ongeveer 45 minuten te hebben gereden kwam ik bij het hostel in Accra aan. Tijdens de oriëntatie dagen kreeg ik o.a. een rondleiding over de markt en les in de taal. Normaal heb
je de oriëntatie met meerdere vrijwilligers. Vanwege de angst bij vele voor ebola was ik de enige vrijwilliger op dat moment. Het was best pittig zo in mijn eentje. Ik ging echt door een
cultuurshock. Ik was daarom ook heel blij wanneer ik Liz (een ander Nederlands iemand zag/ontmoette).
Samen gingen we op naar het noorden naar het plaatsje Wulugu.
De bus zou om 10 in de ochtend vertrekken maar ging pas rond 12 uur. Typisch Ghana. Kon ik maar beter gelijk al aan wennen. Na ongeveer 16 uur bussen kwamen we bij ons gastgezin aan. We werden
opgevangen door onze gastpapa Francis. Janet onze gastmoeder ontmoeten we dinsdag en ook dan zullen onze gastbroertjes en ook onze gastzusjes hier vast gaan verblijven. Nu verblijven zei in hun
familiehuis hoe ze dat noemen. Daar hebben ze hun barretje en een shop. Het zal dan een stuk drukker om ons een worden. Maar wel heel gezellig.
Gisteren hebben we kennis gemaakt met de kindjes van het weeshuis. Het was echt heel erg heftig om te zien. Het enige wat er staat zijn 3 kleine hutjes waarvan in 1 hutje 2 matrasjes liggen. Verder
hebben ze echt letterlijk niks. Het lijken net zwerfkindjes, ze zwerven maar wat op straat. Er is ook helemaal niemand die daar voor ze zorgt. Dit had ik wel anders verwacht. Ik had echt gehoopt
dat ik o.a. mijn creativiteit aan de lokale vrouw waarvan ik dacht dat zij voor de kindjes zorgde kon overbrengen, zodat zij dit kon blijven doen want ik ga weer weg en zij niet. Dus dit valt mij
heel erg tegen. Hard gezegd neigt het meer naar zwerfkinderen dan weeskinderen. Het gaan echt nog hele zware weken worden voor ons. We proberen er het beste van te maken en gaan er alles aan doen
om de kinderen maar dan ook iets te kunnen leren.
Liefs Sascha
5 dagen voor vertrek
30 dec. 2014
🇳🇱
vanuit Nederland
Lieve allemaal,
Zaterdag heb ik mijn afscheidsfeest gegeven voor familie en vrienden. Compleet aangekleed in Ghanese stijl. Dat benadrukte toch wel dat het albijna zo veris dat ik Nederland zal gaan verruilen voor
Ghana om daar 8 weken vrijwilligerswerk te gaan doen in een weeshuis, te verblijven in een gastgezin en aaneensluitend door Ghana zal gaan reizen.
Ik heb vanaf september keihard gewerkt om dit avontuuur te kunnen verwezelijken.
Eindelijk gaat mijn droom uitkomen! Ik heb er heel veel zin in maar tegelijkerteid is het ook enorm spannend; hoe reageren de mensen op je, hoe zal het gaan in het gastgezin, het eerste contact met
de kinderen, de communicatie niet te vergeten en zo kan ik nog wel even door gaan..
Ik heb mezelf voorgenomen geen verwachtingspatroon te hebben. Ik laat het allemaal gewoon op mij afkomen!
Liefs Sascha
